Tarif Al

Eskiden bayramdı… Şimdi sıradan bir gün gibi. Eskiden böyle miydi bayramlar? Günler öncesinden hazırlanırdı bayramda giyilecek kıyafetler, ayakkabı, çoraba varıncaya kadar. Bir gün öncesinden uyunamazdı heyecandan. Annemiz ellerimize kına yakardı. Sabahın erken saatinde yıkanırdı o kınalı eller. Ne de güzel olurdu kınalı eller. Şimdi nerde o kınalar, kına alınmaz oldu evlere.

Eskidenmiş o bayram havası! Biz büyüdük diye mi bayram, bayram gibi değil. Acaba çocuklara hala bayram mı?

Sabah erkenden kalkılır kahvaltı yapılırdı. Hatta bizim evde annem bayram sabahı yemek pişirirdi. Bayram namazından sonraki vakte kadar yetiştirilirdi. Ne lezzetle yenirdi o yemekler. Ne heyecanla giyinilirdi kıyafetler. Sıra gelir tanınmış tanınmamış komşuları sıra sıra gezmeye, şeker toplamaya. Merakla sayılırdı o şekerler, kim hangi çeşit toplamış, kaç tane olmuş. İki ayrı cebe paylaştırılırdı o şekerler, biri çok sevilen, diğeri normal olan. Çok sevilenler yenmeye kıyılamazdı. Harçlıklar toplanırdı, en çok sevilen yiyecek alınırdı o paraya, bitmesi istenilmezdi.

… Şimdi taaa çocukluğuma gittim, önceden beyaz leblebiyi çok severdim, harçlığımın hepsine ondan almış, ne mutlu olmuş, bayıla bayıla yemiştim. Hani kendi param ya, kendi talebimle alınmış ya, lezzetli gelir oysa.

Şimdi harçlık vermede kalkmış ortadan. Ziyaret edilme denen olay yok artık zaten. Bayramın ilk günü öğlene kadar yatılır, eskiden erkenden kalkılırdı. Sonra zar zor kahvaltı hazırlanır burun kırın edilerek. Biraz hava alalım edasıyla çıkılır dışarıya, doğru mağaza gezmeye. Ne oldu eşe, dosta, akrabaya? Herkes dışarıda gezme havasında. Bu bayramda olduğu gibi yağmur varsa havada, yatılır uyulur akşama kadar odada. Davulcularda olmasa kapıyı çalan olmayacak hayatta!