Geçtiğimiz pazar bir arkadaşımın oğlu oldu. Dün konuştukta "çok zormuş dedi insan gecesini gündüzünü herşeyini veriyor" ne kadar doğru bir ömür veriyor insan daha öyle başındalar ki yolun daha ne geceler ne günler verilecek uğruna. Evet zor hem de öyle zor ki bu zamanda hemde tek çocuk yetiştirmek çok sıkılıyorlar evde ve işi yaramazlığa vuruyorlar dışarı bıraksan dert bırakmasan öyle ev işidir yemektir derken gün bitiyor dönüp baktığında geriye acaba gelişimi için faydalı birşey yapabildim mi bugün diye içini ferahlatacak birşeyler arıyorsun ve vuruyorsun kafayı yastığa, artık öyle bitkin bir halde oluyorsun ki ne ayakların yere basıyor ne göz kapaklarını açabiliyorsun.
İşte yaramaz anlardan bir kare bulaşık makinasının kapağını açıp yetişmiş tezgahın üzerinde duran tatlıya zaten az kalmıştıda daha küçük bir kaba alayım derken gerek kalmadı kuzum sildi süpürdü. Hem kızdım hem deli gibi güldüm o haline daha yeni giydirmiştim tişörtünü artık kaçıncı tişörttü gün içinde bilmem:) pijama arıyordum ki geri döndüğümde bu manzara karşımda hemen aldım makinayı elime. Artık elinin ulaşamadığı tek bir nokta kalmadı evin içinde her yere tırmanıyor olmadı mı sandalye, kutu, terlik aklınıza ne gelirse koyuyor yere basıyor üstüne herşeye ulaşıyor. Geçenlerde benim topuklu terliklerimi almış onun üzerine basıyor yine mutfakta tezgahın üzerini araştırıyor acaba karıştıracak ne var ne yok diye :) yine geçenlerde elinde bir poşet dolandı dolandı en sonunda yatak odasına girdi şifonyerin önüne koydu üzerine bastı sanıyorki boyu öyle daha uzun olacak:)
Tuvaletini artık iyice öğrendi maşaallah biraz tuvalette musluğu açmak filan hoşuna gidiyor ya çişi olmasada var diyor. Tuvalete girdi yine bir gün biliyorum yoktu çişi yeni yapmıştı hevesi kırılmasın diye açtım kapıyı ben kapıdan izliyorum ama görmüyor beni musluğu açtı lazımlığını getirdi biraz su doldurdu içine amme diye bağırmaya başladı çişini yapınca öyle bağırır birde lazımlığını gösterip sevinir yine öyle yaptı amme dedi gösterdi lazımlığını numaracı :) çok cin şimdi çocuklar hayretler içinde kalıyoruz bazen yaptıklarına.
Az önce koluma yatıp sarıldı bana öylece uyuyakaldı işte o an dünyalar benimdi tarifsiz bir duygu bu kadar sevgisi çok olmasa katlanamaz insan çok zor dedim ya sevgisi zorluğundan daha daha daha çok olmasa gerçekten ne bileyim olmaz en fazla bir iki gün dayanır insan. Babalarda seviyor tabii ki ama sanki hep biraz eksik anne kadar fedekar olamıyorlar tatilde ya eşim dayanamıyor çok sinirleniyor bazen sen nasıl sabrediyorsun diyor. Biraz da yaradılışdan sanırım boşuna denmiyor ki cennet anaların ayakları altında , boşuna demiyorlar ana gibi yar olmaz diye binlerce kez şükürler olsun ki yaşadım bu güzel duyguyu rabbim bana da kısmet etti ne yaptım da annelik gibi yüce bir şerefe nail oldum bilmem. Hep dualarımda Allah isteyen herkese nasip etsin.
Cumartesi günü arkadaşlarla Tigem'e gittik A.O.Ç'nin hemen arkasında bir piknik alanı çok eğlendik bu resimde kızım ve Şehnaz arkadaşımın oğluşu İrfan sarılıyorlar birbirlerine. Genelde çok kıskançtır kızım kimseye dokundurmaz kendini tabii bana da hiç bir çocuk dokunsun istemez o gün öyle şaşırttı ki beni İrfan'ı hiç kıskanmadı sarıldı ayakkabısını giydirmeye çalıştı eğer bir çocuk bana dokunursa kıyameti koparırdı ama irfanı kucağıma aldığımda hiç ses etmedi. Gerçi İrfan hiç sevilmeyecek bir çocuk değil çok tatlı maşallah çok sevimli.
Çok güzel bir gün geçirdik o gün arkadaşlarıma buradan birkez daha teşekkür ederim.
Herkese iyi geceler..
0 Responses to "......."
Yorum Gönder