Komşularımın yazdıklarını mutlu mutlu okuyorken bende sobelendim:)
1) İlk mutfak maceran neydi , neler hatırlıyorsun?Hatırlayabildiğim gerçek maceram , arkadaşım Özlem' in evinde (o zaman ikimizde ilkokuldaydık ) annesi yokken yaptığımız kek ve hanım göbeği tatlısıydı.Biz tatlıyı fırında pişirip şurubun içine attık . Takır takır birşeydi. Tatlı başarısız olunca, kek konusuna el attık .Nasıl becerdik bilmiyorum ama ortaya bir " şey " çıktı , ve biz Özlem'in annesi eve gelmeden herşeyi yok etme ihtiyacı hissederek yaptıklarımızı sokakta oynayan çocuklara dağıttık. Daha gerilere gidersek, bana hatırlatıldığına göre, 2 yaş civarında elimde un paketi tüm odaları gezip , unlamışım!
Bunun dışında hatırımda olan , en önemli maceram, hemen tüm aile üyelerinin unutamadığı " yemek davetim" . 14 yaşında idim .Hala, dayı , anneanne, babaanne, dedeler kim varsa aileden herkes davetliydi.Menümü , kitaplara bakarak hazırladım. O yıllarda herşeyi kendi başıma halledebileceğim inacı vardı ve kendime güveniyordum. Annem sabah erkenden evden çıktı. Akşama gelecek yaklaşık on kişilik davetli grubu için heyecanla koşuşturdum.
Menü 1) Meyaneli tavuk
2) Mantar çorbası
3)Domatesli pirinç pilavı
4) Şekerpare
Yemeklerin hiçbirini hazırlamadan , yemek masasını kurdum önce. Akşama kadar yapabildiklerim yalnızca meyaneli tavuk ve şekerpare oldu. Pilavı ve çorbayı babam işten gelince yaptık daha doğrusu O yapmıştı. Annem , anneanemle gelerek durum kontrolü yapıp beni kutladı.Halamda günün anlamını ifade eden yazısıyla ve tarihle birlikte büyük bakır bir cezve hediye etti.Ne günlerdi...Maceralar, sonrasında da ufak tefek işlerle davam etti ama üniversite yıllarında hiç mutfağa girmedim diyebilirim.Mutfağı kitaplardan teorik olarak takip ediyordum.Yemek yapmaktan ziyade doğru beslenme konusunda bilgilenmek önemliydi. Mutfakta maceraya vaktim yoktu. Bu işin çok zaman aldığından dem vurur, benim için "evlenince ne yapacağım konusunda " kaygılanan anneanneme, genlerimde Onun yeteneklerini taşıdığımı ve istediğim zaman ortaya çıkarabileceğimi söyleyip espiri yapardım.
2)Yemek yapma stilini en çok etkileyen kimdir?Mutfakta hedefim lezzetli ve bir o kadar da sağlığı tehdit etmeyen , güvenilir yiyecekler ortaya çıkarabilmek. Uyguladığım tarifte değişiklikler yapmayı çok severim.Bir anlamda tarifi özgünleştirmekten kendimi alamıyorum. Annem , tıpkı anneannem gibi herşeyin olması gerektiği gibi yapılmasını savunur. Gerçi son yıllarda biraz daha esnekleşti ama farklı tarifler denemeyi genelde istemez.Hep aynı keki yapar mesela . Galiba bu konuda
Tijen ile benzer durumdayız.
Doğru beslenmek için doğru yemekler ortaya koyma konusunda rahatlıkla halamdan etkilendiğimi söyleyebilirim. Özgün tarifleri hep vardır ve Onun yemeklerini yediğinizde kendinizi hafif hisedersiniz. Daima ilginç yiyecekleri bulur ve dener.Ketçap , boza, elma sirkesi, konserve, salça ...bunları üşenmeyip evde imal edip beni şaşırtır. Dolapta kalmış kayısıların çekirdeklerini çıkarıp az suyla haşlamış , rondodan geçirip püre haline getirmiş, kavanozlara doldurmuş.Şeker eklemeksizin biraz suyla sulandırıp bardakta ikram etti dün,çok hoşuma gitti soğuk soğuk. Fotoğrafta halam ve ben (3 yaşındayken). Yemek yediğime bakmayın , çok nazlı bir çocukmuşum. Galiba onun için hep yemek yerken çekmişler...
3)Yemeğe ve yemek yapma dünyasına ilgini kanıtlayan bir fotoğrafın var mı, bize göstermek ister misin?Bulabildiklerim bunlar. Doğum günü fotoğrafları çoğunlukta Ama şöyle bir şeyler pişirirken , karıştırırken fotoğrafım yok malesef.
4)Mutfakta fobin var mı?Avuçlarını terleten bir yemek mesela...Son yıllarda ki fobim " yalnız olamamak ". Mutfakta tek başıma ,sakin sakin uğraşmayı severim,acele iş yaptığımda çok strese giriyorum ve birşeyler yanlış gidiyor.Bir de fırında tam ayarında pişirmek konusunda zorlanıyorum. Yakmamak için gözümü ayırmadan sabırla beklerim, çünkü fırında yaktığım malzemeler oldu zaman zaman ...Hamur açmak benim hala üstesinden gelemediğim bir konu (bir sürü başarısız demem oldu), ciddi ciddi eğilmem lazım. Görümcelerim , Necla abla, Leyla abla (Portakal Ağacından biliyorsunuz) ellerinin lezzeti olan çok maharetli insanlar.Kayınvaldem de çok güzel, çabucak hamur açardı, Onun yemeklerini unutamam . Anneanemde vefat edene kadar açma börek baklava yapmıştır hep bizi düşünerek. Ben de bu konuda ki yeteneğimin! ortaya çıkması için bekliyorum işte...Şöyle geniş geniş zamanım olsun hemen oklavayı alıp mutfağa gireceğim:)
5)Mutfakta hangi yardımcını vazgeçilmez buluyorsun? Alıp da çok gereksiz bulduğun neler mesela?Bir dolu vazgeçilmez malzemem var, tencereler, tavalar, bıçaklar, spagetti kaşığı, rondo-blender,mikser,kesme tahtaları, kurabiye- kek kalıpları, su ısıtıcısı vs vs...
Bir o kadar da gereksiz malzeme...Evlenirken tavsiye üzerine aldığım her türlü sebzeyi şekilli kesebilen bir alet dolabımın en üst rafında , ulaşamayacağım bir yerde... Sarımsak konusuna bir çözüm bulamadım, ellerimin kokmasından hiç hoşlanmıyorum ama bu konuda aldığım ürünler galiba çocukların oyuncak sepetinde. Şimdiler de kayınvalidem gibi elimde bıçakla minik minik doğruyorum.Süslü süslü aldığım altı emayye , üstü porselen çaydanlığım, çok büyük ve sıcak su koyarken elimi yaktığı için en üst raflardan birinde... Biri çelik diğeri plastik dondurma kaşıklarım, aslında kullanabilirim de...Son olarak üç katlı pasta yapmak için aldığım
kalıp biraz gereksiz geldi şimdi bana....
6) Senin çok sevdiğin ama senden başka kimsenin sevmeyeceğini düşündüğün , garip ya da komik yemek çeşidi var mı?Kuru meyveleri çok severim, kuru üzüm, kayısı kurusu, dut kurusu...Çekirdeksiz kuru üzümü yufka ekmeğine yayıp üstüne, çekirdeği çıkarılmış bol yeşil çizik zeytin serip , biraz peynir ufalayıp dürüm yayıp yiyorum. Eşime garip gelen ama benim çok sevdiğim ( ne zaman olsa dayanamayıp yerim) yiyecek: Etli , sulu yerli yaz domateslerini rendeleyip, bol limon suyu ve yine fazla fazla sızma zeytinyağı dökerek karıştırıyorum, kaşık kaşık yiyorum. Bakın bunları yazarken de ağzım sulandı...
7)Hangi üç malzemeden ve yemekten vazgeçemezsin? Tahmin edeceğiniz gibi mutfağımı zeytinyağsız düşünemiyorum.Hiçbir zaman hayır diyemeyeceğim üçlemeler... Limon +zeytinyağı+ev yapımı kıtır ekmek , Zeytin +peynir+domates ...
8)Buraya eklemek ve cevabını vermek istediğin bir soru var mı?Evet şöyle bir sorum olacak :
Yemek için mi yaşamak , yaşamak için mi yemek hangisini tercih edersiniz? Cevabım yemeği hayatın odak noktasına oturtmamak.Amaçtan ziyade , yaşantımızı düzenli ve sağlıklı sürdürmek için kullanacağımız bir araç haline dönüştürebilmek...
9)En çok sevdiğin dondurma?Kesinlikle sakızlı dondurmadır. Damla sakızı neyin içine girmişse severim. Maraş usülü dondurma ve çikolatalı dondurma diğer tercihlerim.
10)Asla yemeği düşünmediğin bir şey?Çin mutfağının büyük bir kısmını tatmayı asla düşünmüyorum.Ağzımdan içeri girecek besinlerin niteliği çok önemli , her gördüğümü tadı nasıldır diye denemek istemem. Yemeyeceğim bir çok yiyecek var.Fast food türü besinler(hamburger , sosis) , asitli içeceklerle alkollü içecekler benden (ve çocuklarımdan)uzak dursun.
11)Özel bir yemeğin , specialin var mı?Tüm zeytinyağlı sebze yemeklerini iyi pişirdiğime inanıyorum. Tek bir isim söylemem gerekirse zeytinyağlı taze fasulye diyebilirim.
12) Seni sobeliyen aşçı?Gökçen,
Tijen,
CimcimeCevaplarım biraz gecikti kusura bakmayın, telaşelerim çoktu. Beni merak ettiğiniz için de ayrıca teşekkür etmek isterim...Yazmak gerçekten zevkli oldu.
13)Senin sobelediğin üç aşçı?Birben ,
Akçahan,
Hanife
Çınaraltı'da Macara Büfe..Çoğu dizilerdede görüntülenmiş ve Lezzetiyle Ünlü,sahille karşı karşıya..
Arı gıda Türkiye 'nin çok eski bir markası. Doğrusu market raflarında zeytinyağlı grissini görünce hem şaşırdım hem de sevindim. Ülkemizde zeytinyağına vurgu yapılarak satılan gıda ürünü o kadar az ki. En son balık konservesi, "zeytinyağlı" etiketiyle müşterilere sunuldu. Zeytin bile ayçiçek yağıyla karıştırılıp öyle satılıyor. Tüketici olarak ürün etiketindeki yağın niteliğine bakıp tercih yapmak daha kaliteli mamullere ulaşmamızı sağlar.
Geçen yaz bir dağ köyünde rastladım ona...Sırtında yüküyle ilerliyorken tanıştık, biraz sohbetten sonra fotoğrafını çekebilir miyim ? dedim."Ben süsleneyim , güzel kıyafetimi giyinip geleyim öyle çek fotoğrafımı" dedi. Tamam dedim ama sonra mümkün olmadı Onun istediği fotoğrafı çekmek. 11 çocuklu çok yoksul bir ailenin kızıymış. İlkokulu bitirmiş. Öğretmeni "sen çok zekisin oku, benim gibi öğretmen ol " demiş ama babası parasızlık nedeniyle daha fazla okutamamış ve erken yaşta evlendirmiş. Kendini bildi bileli dur durak demeden çalışıyor. 15 kadar büyük baş hayvanı var. Hayvanların yaz kış hertürlü bakımı ona ait. Sütünü sağıyor, yemliyor , ahırı temizliyor. Sütten peynir, yoğurt, yağ yapıyor, satıyor. Kalan sütü fabrika alıyor. Bahçe işleri ve evin tahmin edeceğiniz tüm işleriyle ilgileniyor.Ekmeğini, yufkasını kendi pişiriyor.Ekmek yapmak bir zorunluluk, bizler gibi keyif için uğraşmıyor, çünkü yakınında ekmek satan bir yer yok.
Sobası için odununu yazın ormandan topluyor kış için biriktiriyor. Fotoğrafta taşıdığı odunları çamaşır yıkamak için toplamış. Önce ateş yakıyor çeşmenin yakınına, sonra içi su dolu büyük bir kazanı ateşe oturtuyor. Çamaşırları odunla döve döve kazandan aldığı sıcak suyla yıkıyor.Kocası geçici orman işçisi. Bir oğlu var , tek isteği onu okutmak ."Evde daima kocamın sözü geçer , herşey onun istediği gibi olur" diyor.Sorduğum zaman psikolojik şiddet gördüğünü kalbinin sık sık kırıldığını itiraf ediyor. Sorumluluğu çok ama herşeye rağmen aç açıkta kalmadığı için şükrediyor ... Mutlu musun diyorum , "Mutluyum çünkü , ihtiyacım olan herşeye sahibim "diyor gülümseyerek.
Bu Blogda Ara