Bugün kızımla gezmeye gidecektik mutfağı toplayalım öyle gideceğiz beni üzmezsen hemen biter gideriz dedim kuzuma.
Sessizce gitti yanımdan bende rahat rahat işlerimi bitirdim hiç sesi çıkmadı kızımın ama içten içe de korktum yanına gidemedim böyle sessiz durduğuna göre kesin bir yaramazlık yapmıştır dedim :)
Sessizce odaları aradım yatak odasında bütün çekmeceleri dökmüş, yatağın üzerine güzelce dizmiş, öyle özenli yapıyor du ki biraz izledim hiç ses çıkarmadan keşke kameraya çekseydim aklıma gelmedi koca adam gibi nasıl özeniyor nasıl düzeltiyordu kızamadım nasıl kızabilirsiniz ki zaten :)
Öyle çok seviyor ki gezmeyi, gideceğiz dediğim zaman çantamı getiriyor emziğini biberonunu benim telefonumu getirip çantaya koyuyor ayakkabılarını ve montunu da getirip çantanın yanına koyuyor şapkasını takıyor eşarbımı getiriyor hangisini örteceğime de kendisi karar veriyor :) neşesine keyfine diyecek olmuyor.
Ah bir de konuşsa dünyalar benim olacak gerçi konuşsa susturamayacağız gibi geliyor :)
Akşam babası gelince kendi dilinde aa oo gibi seslerle birşeyler anlatıyor ki babasına bayılıyoruz ikimiz de eşim de "Ya öyle mi olmuş? " gibi kelimeler söyledikçe kızım daha bir iştahlı anlatmaya devam ediyor.
Unutma beni diye bir dizi var tv de genelde o başladığı saatler yemek yapıyor olurum bağımlısı olmasam da seviyorum ara sıra bakıyorum ama o başlayınca koşa koşa gelir beni çağırır hele ki İlkay mı çıktı bir seviniyor bir gösteriyor onu bana ne anlıyorsa cadı kız.
Masanın üzerine, pencerelerin kenarlarına çıkmayı öğrendi gözümün önünden ayıramaz oldum kapıyı açmayı da öğrendi, olurda bir gün kilitlemeyi unutursam diye içim içimi yiyor.
Ne kadar sakınsan da yapacaklarını yapıyorlar bir anlık herşey onların canı yanıyor ama bizim içimizin yanması geçmiyor. Dün biraz kolu yandı pek ses etmedi öyle herşeye ağlamaz zaten kolay kolay da böyle olunca da insan daha bir kahroluyor ağlayıp sızlasa onu teselli etmek için uğraşırsın ama ses çıkarmayınca içim daha çok yanıyor. Sanki canı çok acıyor da bize belli etmek istemiyor gibi geçiyor içimden.
Büyüdükçe dertleri büyüyor derler ya bilmem belki öyle ama o büyüdükçe içimdeki sevgisi de büyüyor, onun bana olan sevgisi büyüyor daha mutlu oluyor insan derdini kederini unutuyor.
"Amme!" diye bağırarak, koşarak yanıma gelip bir sarılıp öpüyor ki bu aralar ayaklarım yere basmıyor sanki seviçten. Daha çok ilgilenmeye başladım artık gündüz hiç bilgisayar açmıyorum hep kızımla oynuyorum balkonda oturuyoruz çay içiyoruz. Pekmezli su onun çayı da :)
İşte böyle daha dolu dolu içim ama gözlerimden de uyku akıyor herkese iyi geceler:)
Sessizce gitti yanımdan bende rahat rahat işlerimi bitirdim hiç sesi çıkmadı kızımın ama içten içe de korktum yanına gidemedim böyle sessiz durduğuna göre kesin bir yaramazlık yapmıştır dedim :)
Sessizce odaları aradım yatak odasında bütün çekmeceleri dökmüş, yatağın üzerine güzelce dizmiş, öyle özenli yapıyor du ki biraz izledim hiç ses çıkarmadan keşke kameraya çekseydim aklıma gelmedi koca adam gibi nasıl özeniyor nasıl düzeltiyordu kızamadım nasıl kızabilirsiniz ki zaten :)
Öyle çok seviyor ki gezmeyi, gideceğiz dediğim zaman çantamı getiriyor emziğini biberonunu benim telefonumu getirip çantaya koyuyor ayakkabılarını ve montunu da getirip çantanın yanına koyuyor şapkasını takıyor eşarbımı getiriyor hangisini örteceğime de kendisi karar veriyor :) neşesine keyfine diyecek olmuyor.
Ah bir de konuşsa dünyalar benim olacak gerçi konuşsa susturamayacağız gibi geliyor :)
Akşam babası gelince kendi dilinde aa oo gibi seslerle birşeyler anlatıyor ki babasına bayılıyoruz ikimiz de eşim de "Ya öyle mi olmuş? " gibi kelimeler söyledikçe kızım daha bir iştahlı anlatmaya devam ediyor.
Unutma beni diye bir dizi var tv de genelde o başladığı saatler yemek yapıyor olurum bağımlısı olmasam da seviyorum ara sıra bakıyorum ama o başlayınca koşa koşa gelir beni çağırır hele ki İlkay mı çıktı bir seviniyor bir gösteriyor onu bana ne anlıyorsa cadı kız.
Masanın üzerine, pencerelerin kenarlarına çıkmayı öğrendi gözümün önünden ayıramaz oldum kapıyı açmayı da öğrendi, olurda bir gün kilitlemeyi unutursam diye içim içimi yiyor.
Ne kadar sakınsan da yapacaklarını yapıyorlar bir anlık herşey onların canı yanıyor ama bizim içimizin yanması geçmiyor. Dün biraz kolu yandı pek ses etmedi öyle herşeye ağlamaz zaten kolay kolay da böyle olunca da insan daha bir kahroluyor ağlayıp sızlasa onu teselli etmek için uğraşırsın ama ses çıkarmayınca içim daha çok yanıyor. Sanki canı çok acıyor da bize belli etmek istemiyor gibi geçiyor içimden.
Büyüdükçe dertleri büyüyor derler ya bilmem belki öyle ama o büyüdükçe içimdeki sevgisi de büyüyor, onun bana olan sevgisi büyüyor daha mutlu oluyor insan derdini kederini unutuyor.
"Amme!" diye bağırarak, koşarak yanıma gelip bir sarılıp öpüyor ki bu aralar ayaklarım yere basmıyor sanki seviçten. Daha çok ilgilenmeye başladım artık gündüz hiç bilgisayar açmıyorum hep kızımla oynuyorum balkonda oturuyoruz çay içiyoruz. Pekmezli su onun çayı da :)
İşte böyle daha dolu dolu içim ama gözlerimden de uyku akıyor herkese iyi geceler:)
0 Responses to "BİRİCİK KIZIM"
Yorum Gönder